De laatste jaren werkt Nico gestaag door aan een serie madonna’s, schilderijen waarbij hij citeert uit de christelijke iconografie. 
Aanleiding zijn de foto’s die hij heeft gemaakt in kerken in en buiten Europa.

De oude houten of stenen beelden met hun doorleefde karakter worden uit hun vertrouwde omgeving geplaatst. 
In eerste instantie komen ze daardoor los te staan van het religieuze en krijgen ze een meer profaan karakter zonder hun waardigheid te verliezen. 

Bij enkele beelden is de stilering van dien aard dat het evengoed een beeld zou kunnen zijn uit een andere dan de westerse cultuur. 
Hier overschrijdt het beeld de kunstmatige grenzen van het geloof, het wordt een universele vertaling van devotie.